About Arkadiusz Dzielawski

Słowo o artyście

Arkadiusz Dzielawski – malarz, fotografik i projektant – urodził się (rocznik 1967), wychował i przez całe życie tworzy w Częstochowie. Ukończył częstochowskie Liceum Plastyczne, a następnie kierunek Wychowanie Plastyczne w Wyższej Szkole Pedagogicznej (obecnie Akademii im. Jana Długosza), uzyskując dyplom z wyróżnieniem w pracowni profesora Jerzego Filipa Sztuki. W roku 1993 zdobył stypendium artystyczne Prezydenta Miasta Częstochowy. Jego obrazy znajdują się w kolekcjach w kraju i za granicą.

Malarstwo Arkadiusza Dzielawskiego mieści się nurcie realizmu magicznego, którego korzenie sięgają surrealizmu. Jego obrazy przedstawiają na pozór zwyczajną, powszednią rzeczywistość, która za sprawą zaskakujących zestawień przedstawionych motywów, namnażania detali, a także manipulacji perspektywą i światłem nabiera cech wyjątkowych i nadrealistycznych. Malarstwo stało się dla artysty ucieczką przed chaosem świata, rodzajem terapii połączonej z medytacją. Obrazy emanują spokojem i harmonią. Granica między tym co realne, a tym co fantastyczne ulega zatarciu, a postacie z płócien próbują nawiązać kontakt z odbiorcą. Nagromadzenie szczegółów i symboli odwołuje się do wyobraźni, skojarzeń i własnych doświadczeń widza, zachęcając do samodzielnej interpretacji.

Podpowiedzią i kluczem do rozszyfrowania intencji autora są często tytuły. Na cykl „Portale” składają się obrazy podejmujące archetypiczny temat przejścia – w tym wypadku ze świata widzialnego do fantastycznego świata duchowego i nadprzyrodzonego. Te równoległe rzeczywistości są ze sobą połączone systemem życiowych arterii, przybierających formę oplatających bramy konarów drzew. Z kolei w cyklach „Władcy czasu” i „Igraszki syren” narracja została osnuta wokół pierwiastka duchowości i istnienia pierwotnej siły kierującej ludzkim losem i przeznaczeniem. To przedstawione na obrazach fantastyczne istoty ostatecznie decydują o losie człowieka – samotnego żaglowca, a nasze życie zależy od ich kaprysu.

Dzielawski nie deformuje rzeczywistości, stara się jej nadać nowe znaczenia wprowadzając nieoczywiste połączenia i mitologiczne odniesienia, na przykład gigantyczne stwory morskie (żółwie, ryby głębinowe), które – jak w starożytnych legendach – dźwigają na grzbietach miasta symbolizujące naszą cywilizację. Artysta stara się ukazać świat swoich fascynacji, a przede wszystkim lęków, posługując się osobistym słownikiem symboli i metafor. Ważnym tematem jest w jego twórczości czas, a właściwie jego nieuchronne przemijanie. Na obrazach wciąż powracają nie tylko zegary, lecz także rozpadające się mury, starzy ludzie, zrujnowane budynki. Czas jaki nam pozostał jest ograniczony. Ale czy na pewno? Czy Portale nie są przejściami do innego, nieznanego nam świata? A może rodzimy się i odchodzimy wielokrotnie? Artysta powtarza za Paulem Gauguinem podstawowe pytanie: „Skąd przychodzimy? Kim jesteśmy? Dokąd zmierzamy?”

Warsztat i techniki malarskie stosowane przez Dzielawskiego odwołują się do tradycji XVII-wiecznego malarstwa flamandzkiego. Dominujący wpływ na ostateczną kolorystykę obrazu mają monochromatyczne temperowe podmalówki, kolorowe imprimitury oraz wydobywanie poszczególnych partii obrazu przy pomocy warstw kryjących i laserunków, dających efekt „przeświecania” przez warstwy malatury. Kolory na płótnie powstają w dużej mierze na skutek nakładania na siebie warstw farby, a nie poprzez mieszanie kolorów na palecie, co nadaje obrazowi niezwykłą głębię i świetlistość.